نوع المستند : علمی ـ پژوهشی
المؤلفون
1 طالبة دکتوراه في اللغة العربية وآدابها في جامعة آزاد الإسلامية فرع العلوم والبحوث، طهران، إيران
2 أستاذ في قسم اللغة العربية وآدابها في جامعة آزاد الإسلامية فرع العلوم والبحوث، طهران، إيران
3 أستاذة مساعدة في قسم اللغة العربية وآدابها في جامعة آزاد الإسلامية فرع کرمسار،
المستخلص
الكلمات الرئيسية
عنوان المقالة [English]
المؤلفون [English]
Image is an art by which words reflect meaning musically, exciting hearers' imagination and influencing their emotions. Moneqe Sermon is one of the four sermons collected by Ibn Naqe Kufi in the Appendix of Nahjolbalaghe. This research tries to examine the images and paramount elements in this sermon and how they are displayed using an analytical-descriptive method and based on Sayyid Qutb's theory. The images are depicted by rhythmic sentences. Their music and rhythm correspond to the atmosphere prevailing in each section of the sermon, altering with the change of the subject and having ups and downs, strength and weakness, and slowness and quickness. When the subject is about God, sentences are short, inspiring quickness in God's verbs. When it is about human, sentences are long, evoking a sense of human weakness. In regard to the events beyond human will, sentences are as short as a verb, being a reminder of how quick they occur, which, in turn, cause an increase in hearers' fear. The repetition of words in each section is in accordance with the subject. Figures of speech have been more widely used in creating images than figures of eloquence.
,
الكلمات الرئيسية [English]
تصویر در خطبۀ مونقۀ امام علی(ع) بر اساس نظریۀ سید قطب
با تأکید بر عنصر موسیقی
محمود شکیب[1]
لیلا قاسمی حاجی آبادی[2]
سوسن عباسیان[3]
تصویر، هنری است که به وسیلۀ آن، واژهها معانی را همراه با موسیقی منعکس کرده، خیال شنونده را فعال نموده و عواطف او را تحت تأثیر قرار میدهد. امام علی(ع) از این هنر برای تسهیل در فهم مخاطب از مقاصد مورد نظر خویش استفاده کرده است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس نظریۀ سید قطب، به تحلیل و بررسی تصاویر، عناصر و شیوۀ نمایش آنها در خطبۀ مونقه امام علی(ع) پرداخته است. یکی از عناصر تصویر در این خطبه، موسیقی است؛ بدین معنا که تصویرها به واسطۀ جملههای آهنگین به نمایش درمیآیند. موسیقی و ایقاع با فضای هر بخش از خطبه متناسب است و با تغییر موضوع تغییر کرده، دارای فراز و فرود، شدت و سستی و کندی و تندی است. اگر موضوع مربوط به خداوند باشد جملهها کوتاه بوده، الهامبخش سرعت افعال خداوند است. اگر موضوع مربوط به انسان باشد جملهها طولانیتر شده، سستی را القاء میکنند. در حوادث خارج از ارادۀ انسان جملهها تا حد یک فعل کوتاه شده، تداعیگر سرعت وقوع آنها و مایۀ هراس میگردد. تکرار حروف در هر بخش هماهنگ با موضوع است. مانند حرف «ت» تداعیگر نرمی بوده و با موضوع حمد متناسب است. هنرهای بدیعی بیش از بیانی در خلق تصاویر به کار رفتهاند.
کلیدواژهها: خطبۀ مونقه، تصویر، ایقاع، ابن ناقه.
[1]استاد زبان وادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.(نویسندۀ مسئول)Shakibmahmood52@gmail.com
[2]استادیار زبان وادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار.leila03ghasemi@yahoo.com
[3]دانشجوی دکتری زبان وادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.Susan.abbasian@gmail.com