نوع المستند : علمی ـ پژوهشی
المؤلفون
1 أستاذ مساعد في قسم اللغة العربية وآدابها بجامعة الشهيد بهشتي
2 طالب الماجستير، قسم اللغة العربية وآدابها بجامعة الشهيد بهشتي،
المستخلص
الكلمات الرئيسية
عنوان المقالة [English]
المؤلفون [English]
Satire is one of the literary creativities that is used from past to the present time. Sometimes, the audience perceives satire as degrading the others; that is somehow correct. Satire’s aim is not merely meeting one’s spiritual needs like laughter, more precisely; its aim is to portray social, political and cultural situation that the author and society are suffering from. The use of satire has many reasons, the most important of which is lack of freedom of expression. When literary man can not openly criticize oppression, wrongdoing or wrong policy of society, he/she uses satire to express his/her thoughts. Pessoptimist does not use satire as a fear of Zionist policies. It seem he did not find a better way to do so except satire; and that satire is not a merely a satire, it is tragic and humorous, with a message for the audience to express the conditions of Palestine and its people. With a descriptive-analytical approach, this article analyzes and explores how satire is applied in this novel. Since Emile depicts various aspects of the Palestinian people's condition, it is closely linked to resistance literature. The purpose of this research is to address the importance of Israeli–Palestinian conflict and not to ignore its religious and humane aspects, and since this novel has had a profound impact on the world and the Zionist regime, it contains new and worthwhile reading thoughts and ideas. This article aims to explain how and for what reasons satire is used by Habibi and its role in the success of his work. Since the writer has used all methods to express his tragedy and pain, this research explores and unveils the creativity in satire use of Habibi as a way to express and convey his thoughts and opinions. The Palestinian identity crisis, the Arabs' position on the Palestine issue, and the policies of culturalization are important issues that this paper will address. The novel suggests that the author used satire to describe the condition in Palestine and humiliate the Zionist regime.
الكلمات الرئيسية [English]
جلوه های طنز در رمان خوشبدبین اثر امیل حبیبی
امیر فرهنگنیا[1]
علی پورحمدانیان[2]
چکیده
طنز از خلاقیتهای ادبی است که در گذشته تاکنون بکار رفته و گاهی مخاطب هدف از طنز را کاستن از منزلت «دیگری» میداند که تا حدودی صحیح است اما دقیقتر اینکه بکار گرفتن طنز تنها پاسخگویی به نیازهای روحی انسان همچون مزاح و خنده نیست، بلکه بیانگر وضع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است که مؤلف و جامعه از آنها رنج میبرند. بکارگیری طنز دلایل بسیاری دارد که از مهمترین آنها بستن دهانهاست؛ بطوری که ادیب نمیتواند آشکارا به انتقاد از ظلم، اشتباه یا سیاستی غلط بپردازد؛ بنابراین طنز را به عنوان سکویی برای بیان خواستههای خود برمیگزیند. "خوشبدبین" طنز را تنها به خاطر ترس از سیاستهای رژیم صهیونیستی بکار نگرفته و گویا نویسنده، روشی بهتر از آن مشاهده نکرده؛ بطوریکه صرفاً به شیوه طنز نگاشته نشده، بلکه طنزی تلخ و تراژدیک، حاوی پیامی برای مخاطب در بیان شرایط فلسطین و ملت آن است. این مقاله با روش وصفی_تحلیلی، به تحلیل و بررسی چگونگی بکارگیری طنز در این رمان میپردازد. از آنجایی که امیل جلوههای مختلفی از شرایط ملت فلسطین را ترسیم میکند، ارتباط تنگاتنگی با ادبیات پایداری دارد. ضرورت این جستار در پرداختن به اهمیت موضوع فلسطین و عدم چشمپوشی از جنبه دینی و انسانی آن است و از آنجایی که این رمان تأثیر بسزایی در جهان و رژیم صهیونیستی گذاشته، بدیهی است که اندیشههای جدید و شایان مطالعهای در بردارد. این مقاله در پی تبیین چگونگی بکارگیری طنز و اغراض آن نزد حبیبی و نقش آن در موفقیت اثر اوست و از آنجایی که ادیب فلسطینی همه روشها را برای بیان تراژدی و دردهای خود بکار گرفته، این جستار از خلاقیت بکارگیری طنز به عنوان روشی در بیان افکار و نظرات حبیبی پرده برمیدارد. بحران هویت فلسطینی، جایگاه عربها نسبت به قضیه فلسطین و سیاستهای فرهنگسازی از موضوعات مهمی است که این مقاله به بررسی آنها میپردازد. این رمان بیانگر این است که نویسنده، طنز را برای توصیف وضعیت حاکم بر فلسطین و تحقیر رژیم صهیونیستی بکار گرفته است.
کلیدواژهها: طنز، رمان فلسطین، خوشبدبین، امیل حبیبی.
[1] - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید بهشتی، (نویسنده مسئول)، a_farhangnia@sbu.ac.ir
[2] - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید بهشتی، ali.purhamdanian@gmail.com