Document Type : Research Paper
Author
Assistant Professor, Department of Arabic Language and Literature, Literature Research Institute, Institute of Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran
Abstract
Keywords
Main Subjects
نعت و دلالتهای نحوی آن در خطبههای نهجالبلاغه
يدالله رفيعي[1]
چكيده
دستور زبان عربی، پایه و اساس آموزش زبان عربی است، زیرا بر تغییر حركت در انتهای کلمه تمرکز دارد. در این مطالعه، محقق بخشی از دستور زبان، یعنی نعت و اهداف آن را در خطبههای نهجالبلاغه بررسی میکند. اهمیت این مطالعه ناشی از پرداختن آن به موضوع نعت در کلام امام علی (علیهالسلام) است، زیرا حاوی معانی غنی است که بر فهم متن خطبه تأثیر میگذارد. این مطالعه با تکیه بر رویکرد توصیفی-تحلیلی، به بررسی تحلیلی مهمترین معانی نعت در خطبههای نهجالبلاغه میپردازد تا جایگاه معانی نعت را در کلام امام علی (علیهالسلام) مشخص کند. این پژوهش نعت را در خطبههای امام علی (علیهالسلام) بررسی میکند، نمونههایی از نعت، اشکال و انواع مختلف آن را ارائه میدهد و مهمترین معانی را که منجر به زمینههای مختلف میشوند، نشان میدهد. سپس به رویکردهای کاربرد آن در انشا و شعر پرداخته شده است. پس از ارائه انواع صفت و اهمیت معنایی آنها در خطبههای امام علی (ع) و معنای نهفته در آنها، به اهمیتهای معنایی متعددی رسیدم که در تحقیق به آنها اشاره کردهام، مانند مدح، ستایش، تصریح، توضیح و غیره. یکی از نتایج این مطالعه این است که صفت معنای خود را به اهمیت اصلی گسترش میدهد، که همان چیزی است که من آن را تصریح محض، توضیح محض و اهمیت ثانویه مرتبط با متن نامیدم.
واژگان کلیدی: دستور زبان، معناشناسی، صفت، امام علی (ع)، نهج البلاغه.
[1] استاديار گروه زبان و ادبیات عربی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایرانY.Rafiei110@gmail.com
تاریخ دریافت: 28/02/1404 ، تاریخ پذیرش: 05/05/1404